O czemóż płaczesz ziemio atycka,
spłukana hojnie ludzką krwią?
Tyś jest zwycięzcą, o Pani chwały,
twe dzieci podbiły Ilionu mury,
twe dzieci katami Trojan sią stały,
Priamowe plemię wymordowały.
Miłością rzeź naznaczona.
Tak lekkomyślnie postąpion Parys,
zagładą Ilionu stał się.
Tam Hektor broniąc pokoleń dzieła,
umarł Achilla włócznią przebity,
jak wielu innych rodaków jego.
Hades ich wita: na równi Achajów i wrogów ich.
Tu nie ma różnic, nie ma już sporów.
Więc pytam Homera:
po cóż to wszystko?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz